Μαριάνα

Νυχτώνει και οι δρόμοι στο κέντρο του Άμστερνταμ γεμίζουν τουρίστες που γυροφέρνουν στις σηματοδοτημένες περιοχές από τα κόκκινα φανάρια. Η φωτογραφική μηχανή απαγορεύεται, όχι όμως και τα σκίτσα...

Μέσα στις βιτρίνες υπάρχουν γυναίκες όλων των ηλικιών, αλλά και άντρες που έγιναν γυναίκες. Κάποιοι τις κοιτάνε, άλλοι τις πληρώνουν, πολλοί τις θαυμάζουν, λίγοι τις προσβάλλουν.

Στο μουσείο του σεξ η είσοδος στοιχίζει μόλις 4 ευρώ. Οι πλαστικές κούκλες κάνουν την ατμόσφαιρα κιτς και ευχάριστη, όμως γενικότερα τα εκθέματα του μουσείου είναι πρωτότυπα και με ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.

Γύρω στο 1800μ.Χ. αυτή ήταν η πόρτα σε μια καλύβα της αφρικάνικης φυλής Dogos. Τα δύο εξογκώματα παριστάνουν στήθη που συμβολικά ευλογούν τη γονιμότητα της γης.

Γυναίκες μιας άλλης εποχής φορώντας μόνο καλτσοδέτες και τακούνια κοροϊδεύουν τον φωτογραφικό φακό και μαζί τα αμέτρητα μάτια των ηδονοβλεψιών που κρύβονται πίσω από αυτόν, ξορκίζοντας ταυτόχρονα την αιδώ τους.

Venustempel - "Ο Ναός της Αφροδίτης".

Οι υπόλοιποι ναοί είναι καλυμμένοι καμιά φορά και κυριολεκτικά.

Και Ποδήλατα...

χρωματιστά

λιωμένα

παρατεταγμένα

παράνομα

έτοιμα για βουτιά

ζογκλέρ

ζευγαράκια

Όψεις

Μαγαζιά για "μάσκες"...

Στη πλατεία κάτω από το μουσείο της Madame Tussaud ένας ακροβάτης μάς διασκέδαζε παρακαλώντας ωστόσο να μην κάνουμε πολύ φασαρία. Ανέθεσε σε κάποιους θεατές να φυλάνε τσίλιες για αστυνομικούς και ανέβηκε στη ρόδα του.

"Τα βιβλιοπωλεία της στοάς". Τι μαγικό μέρος! Στο τέλος αφού διάλεξα τα τρία βιβλία που μπορούσα να αγοράσω (δεν ξεπερνούσαν τα 15 ευρώ), σηκώθηκε ο κύριος με το ροζ πουκάμισο στο βάθος και πήρε τα δυο βιβλία που ξεφύλλιζα για ώρα και δεν μπορούσα να αγοράσω... "Noone ever looked at them, they're yours" ...Νομίζω εκστασιάστηκα :)

Ένα σιδερένιο ουράνιο τόξο στον μεγάλο υπαίθριο χώρο

δίπλα από το μουσείο Van Gogh

"Τι είμαι στα μάτια των περισσότερων ανθρώπων - ένα μηδενικό, ένας εκκεντρικός, ή απλά ένας δυσάρεστος - κάποιος που δεν έχει θέση στη κοινωνία και δε θα έχει ποτέ. Κυριολεκτικά ο πιο τιποτένιος από τους τιποτένιους. Έχει καλώς - ακόμα και αν αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια, πρέπει μια μέρα να δείξω μέσα από τα έργα μου τι έχει ένας τέτοιος εκκεντρικός, ένας τέτοιος τιποτένιος μέσα στην καρδιά του." Αυτά έγραφε το 1882 o Vincent van Gogh στον αδερφό του Theo.

Keizersgracht, ένα από τα κυριότερα κανάλια στο Άμστερνταμ.

Έργο του Mark Raven, του ολλανδού καλλιτέχνη που έχει το περίπτερο με τα έργα του λίγο πιο πέρα από το μουσείο van Gogh.

Graffiti στα ρολά κάποιου μαγαζιού

Don't worry, be sexy

...

και λίγη κοινωνική κριτική

σχεδόν 2,5 ώρες μακριά οι Βρυξέλλες από το Άμστερνταμ...

μέσα από το παράθυρο του τραίνου

Ένα ταξίδι που ξεκινά στα μέσα Ιούλη από το Βερολίνο,

την πιο αγαπημένη μου μεγάλη πόλη.

Ένας άγνωστος συνταξιδιώτης μέσα στο μετρό της πόλης

6th Berlin Biennale for Contemporary Art

Το KW είναι το κεντρικό κτίριο της 6ης μπιενάλε σύγχρονης τέχνης του Βερολίνου, όπου προβλήθηκαν έργα καλλιτεχνών που είχαν μια διαλεκτική σχέση με την πραγματικότητα, είτε παρουσιάζοντας μια εναλλακτική, είτε δημιουργώντας μια φανταστική, είτε αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές μιας πραγματικότητας από μακρινά μέρη (Αφρική, Ασία) και από κοντινά (γκέτο μεγαλουπόλεων, μειονότητες).

Η Kathrin Rhomberg ήταν η επιμελήτρια της έκθεσης. Αρκετά έργα από αυτά που επιλέχτηκαν ήταν επανεκτελέσεις παλιών γνωστών ιδεών όπως το λευκό δωμάτιο, μια λέξη τυπωμένη σε χαλί, υλικά οικοδομών και κενοί καμβάδες.
Οι διάφοροι χώροι όπου προβάλλονταν τα έργα διαχωρίζονταν με παραπετάσματα από κόντρα πλακέ ή βυσσινί βαριές κουρτίνες.

Mark Boulos, All that is solid melts into air, 2008, 14'22''

Έλεγε ο πολεμιστής: "Η σφαίρα δεν μπορεί να με αγγίξει. Δεν μπορεί να με σκοτώσει. Γιατί θα πέσω στο χώμα και το χώμα αυτό θα δώσει ζωή σε άλλους πολεμιστές. Θα συνεχίσουμε να ζούμε. Κατάλαβες; Έτσι μπορεί να μου επιτεθεί η σφαίρα. Δεν έχει δύναμη".

Αυτό ήταν και το έργο που με συγκίνησε. Ένα βίντεο-ντοκιμαντέρ αρκετά δημοσιογραφικό, τόσο που με έκανε να αναρωτηθώ τη σχέση του με την τέχνη. Ο καλλιτέχνης Mark Boulos παρουσίασε σε δύο μεγάλες οθόνες στημένες αντικριστά, δύο διαφορετικές πραγματικότητες γύρω από την εξόρυξη πετρελαίου της εταιρείας Shell στην Αφρική. Στη μια οθόνη άνθρωποι από το Δέλτα του Νίγηρα που έγιναν πολεμιστές για να υπερασπιστούν τη γη και τους κατοίκους της περιοχής τους και στην άλλη οθόνη άνθρωποι στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης που χαίρονταν, απογοητεύονταν και φώναζαν για τις μετοχές του πετρελαίου.

Tacheles

ένας εναλλακτικός καλλιτεχνικός χώρος

Λίγες φορές έχω θαυμάσει με τέτοιο τρόπο έναν χώρο και την ιδεολογία που τον δημιούργησε. Το Tacheles ήταν ένα κτιριακό συγκρότημα που θα κατεδαφιζόταν την δεκαετία του '90. Μια ομάδα καλλιτεχνών το έσωσε από τη κατεδάφιση και πλέον καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο εκθέτουν τα έργα τους εδώ.