Συρράκο, το βλάχικο αρχοντοχώρι και μονή Κηπίνας

έσα Ιουλίου βρέθηκα λοιπόν πάνω στην οροσειρά της Πίνδου σε υψόμετρο 1200 μέτρα, στο χωριό Συρράκο που βρίσκεται στην Ήπειρο.

Πάνω αριστερά είναι τα Γιάννενα με την λίμνη Παμβώτιδα. Η απόσταση φαίνεται κοντινή αλλά είναι 1:30 ώρα δρόμος με πολλές στροφές

Όσο ανεβαίναμε υψόμετρο το κλίμα γινόταν όλο και πιο δροσερό. Ξεκινήσαμε από τα Γιάννενα με 33,5 βαθμούς και καθώς πλησιάζαμε έπεσε στους 27,5. Σιγά-σιγά άρχισε να φαίνεται από μακριά μια απότομη πλαγιά με πολλά πέτρινα σπιτάκια.

το μεγάλο κτίριο που ξεχωρίζει στο κέντρο με τα πολλά παράθυρα είναι το σχολείο του χωριού που λειτουργεί σαν bar με αυλή αλλά και σαν κοινοτικός χώρος

Τα αυτοκίνητα μένουν όλα έξω από την κεντρική πύλη του Συρράκου γιατί δεν υπάρχουν δρόμοι μέσα στο χωριό.
(Πρόσφατα φτιάχτηκαν κάποιες πέτρινες μικρές πλατείες στις άκρες του χωριού, που χρησιμεύουν σαν χώροι πάρκινγκ και γλιτώνουν από τα ανηφορικά καλντερίμια τους κατοίκους που ζουν στα ψηλότερα σημεία)

Το Συρράκο έχει πραγματικά πολλές φυσικές πηγές. Το νερό είναι μαλακό χωρίς μεγάλη περιεκτικότητα σε άλατα και παγωμένο ακόμη και το καλοκαίρι.
  σε μια από τις δεκάδες πηγές του Συρράκου


Το μονοπάτι προς το χωριό περνάει ακριβώς πάνω από τις Καλογρεές, τις πηγές που σχηματίζουν καταρράκτη στο ύψος της πέτρινης γέφυρας. Ο ήχος του καταρράκτη είναι δυνατός και μας ακολουθεί αρκετά μέτρα πιο κάτω και μετά... ησυχία. Αυτό το πέρασμα είναι πραγματικά μαγικό, εξαγνιστικό.

Το αυτοκίνητο που μένει πίσω, οι πηγές με το κρύο νερό, ο ήχος του καταρράκτη και μετά μόνο τα πέτρινα μονοπάτια κι εσύ... Α , και τα ζουζούνια

Πολλά ζουζούνια που κάνουν απίστευτους ήχους. Και μαζί με τα ζουζούνια έρχονται και τα πουλιά που κάθονται μαζεμένα στα καλώδια.

Φιλοξενήθηκα σε ένα παλιό σπίτι που έχει ανακαινιστεί. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική έχει διατηρηθεί και έτσι όλα τα κτίσματα του χωριού είναι πέτρινα μέχρι σήμερα. Τα παλιά τα χρόνια τα σπίτια των ορεινών περιοχών συνηθίζονταν να φτιάχνονται χαμηλοτάβανα, έτσι ώστε να συγκρατούν καλύτερα την ζέστη.

περνώντας την χαμηλή είσοδο του σπιτιού
  θέα από ένα ψηλό καλντερίμι στην απότομη πλαγιά του Συρράκου. Η τέχνη της κατασκευής των σκεπών από μαυρόπλακα συνεχίζεται από τους Αλβανούς

Μόλις που προλάβαμε να μπούμε στο σπίτι και μια καλοκαιρινή μπόρα σάρωσε τα πάντα. Μια γιαγιά είχε πει κάποτε ότι μπορείς να προβλέψεις την βροχή όταν οι μύγες σε τσιμπάνε. Και ήταν αλήθεια. Οι μύγες τσιμπούσαν συνέχεια μέχρι να αρχίσει η βροχή. Μετά κατάλαβα ότι το ίδιο συνέχισαν να κάνουν και την επόμενη μέρα αν και δεν έβρεξε. Κρίμα, και είχα ενθουσιαστεί.

Ξαπλωμένοι στα μπάσια,
περιμένοντας να σταματήσει η μεσημεριανή μπόρα

Μετά περιπλανηθήκαμε στα καλντερίμια του χωριού.  Είναι πάντα ωραίο να μιλάς με ντόπιους, αυτοί δίνουν την ψυχή ενός τόπου. Από τις συζητήσεις μαζί τους θυμάμαι την περηφάνια τους που είναι Βλάχοι. "Είδες μυαλό ο Βλάχος; ...Όλα οι Βλάχοι τα 'καναν ....Δεν τον ξεγελάς τον Βλάχο"

Το Λαογραφικό Μουσείο του Συρράκου είναι ένα διατηρημένο αρχοντικό σπίτι το οποίο για την εποχή του είχε πάρα πολλές ανέσεις και έπιπλα φερμένα από το εξωτερικό. Το εμπόριο των Συρρακιωτών στις αρχές του αιώνα ήταν ξακουστό και είχαν πολλές δοσοληψίες με το εξωτερικό.
Σε ένα δωμάτιο του σπιτιού βρίσκονται οι διακρίσεις της κ. Φωτιάδου- απόγονου της αρχοντικής οικογένειας- η οποία έχει ιδρύσει ένα χορευτικό κι έχει ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Φέτος εγκαινίασε και την ανάγλυφη προτομή της στον μπροστινό τοίχο του σπιτιού.
Πάνω από το κρεβάτι της μεγάλης κρεβατοκάμαρας υπάρχει ένα λευκό μπαχτό με κεντημένη τη φράση: "το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον"

Ο κύριος Οδυσσέας που μας ξενάγησε στο Λαογραφικό Μουσείο του Συρράκου. Περήφανος Βλάχος και καλός ξεναγός. Το μουσείο είναι ανοιχτό μόνο Σάββατο και Κυριακή 11:00 με 13:00 και είναι δωρεάν


Το σύμβολο του Συρράκου είναι ο σταυραετός, ένας αετός που οι κάτοικοι συνηθίζουν να λένε ότι έχει έναν άσπρο σταυρό ανάμεσα από τα μάτια του. Ο σταυραετός υπάρχει και σε πολλά δημοτικά τραγούδια, οι Συρρακιώτες όμως τον έχουν συμβολοποιήσει και τον έχουν κάνει δικό τους.

Χαραγμένος ο Σταυραετός στον πέτρινο τοίχο που βρίσκεται αντικριστά από το καμπαναριό της εκκλησίας της Παναγιάς στο κέντρο του χωριού
  Στον αυλόγυρο της εκκλησίας της Παναγίας κάτω από τον μεγάλο πλάτανο. Η θέα είναι ονειρική

Το βράδυ ήρθε και εμείς συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Μέσα από ένα σπίτι άκουσα κάποια συζήτηση στα βλάχικα και κάπου πιο μακριά κάποιος είχε βάλει ηπειρώτικα τραγούδια. Η ατμόσφαιρα του χωριού δίνει την αίσθηση ότι ζεις ένα διήγημα παλαιότερων αιώνων.

ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που μοιάζει με φάτσα φαντάσματος και ένα κατηφορικό μονοπάτι

Το βράδυ φάγαμε στην βεράντα της ταβέρνας ¨Σταυραετός¨ που βρίσκεται δίπλα από την πλατεία του χωριού. Όλα ήταν πολύ νόστιμα και όπως συνηθίζεται στα χωριά, είχαν λαχανικά από δική τους καλλιέργεια. Το μαρούλι έκανε την διαφορά, χοντρό φύλλο και μυρωδάτο. 
(Πληρώσαμε γύρω στα 30 ευρώ για 3 άτομα παίρνοντας 1 πιάτο φαγητό και 4 ορεκτικά μαζί με ένα κιλό κρασί)

  η όμορφη βεράντα της ταβέρνας "Σταυραετός" το βράδυ

Δυστυχώς το πνευματικό κέντρο του Συρράκου ήταν κλειστό, το ίδιο και το σπίτι του Κρυστάλλη, χωρίς να γνωρίζουμε πότε ανοίγουν. Ανακαλύψαμε όμως ανοίγοντας μία συρμάτινη πόρτα, μια εκκλησία με ένα καμπαναριό χτισμένο στην άκρη μιας απόκρημνης πλαγιάς. Ρωτώντας επίσης τους ντόπιους μας έδειξαν στον απέναντι λόφο ένα σημείο όπου φαίνεται ένα καταπράσινο μεγάλο δέντρο. Φτάνοντας εκεί μπήκαμε κάτω από τη σκιά όχι ενός, αλλά πέντε μεγάλων πλάτανων.


Στα πέτρινα μονοπάτια του Συρράκου
  σε μια ωραία καφετέρια το πρωί που φάγαμε παγωτό και αγόρασα μια ξύλινη σφυρίχτρα που κάνει τον ήχο του κούκου και μυρίζει σαν κατσίκι
  καθισμένοι στα πέτρινα πεζούλια στον ίσκιο των μεγάλων πλατάνων λίγο έξω από το Συρράκο 
  Χαλαρώνοντας στο μπαλκόνι του σπιτιού μας με φετούλες μαρμελάδα σύκο

Ακόμα πιο έξω από τα πλατάνια υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην άκρη ενός μεγάλου γκρεμού. Η θέα με τον ποταμό Χρούσια που απλώνεται μέχρι να χαθεί πάλι μέσα στη βαθιά χαράδρα, είναι μια αίσθηση μοναδική.

η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου
  και η θέα αν τολμήσεις και πας στην άκρη της αυλής του...
  η μεγάλη χαράδρα που χωρίζει το Συρράκο με τους Καλαρρύτες. Θυμάμαι ακόμα που περπατούσαμε μέσα στα ανοίγματα των βράχων και από ψηλά κυλούσαν νερά, όταν την είχα διασχίσει πριν αρκετά χρόνια με τον ορειβατικό σύλλογο. Η διαδρομή διαρκεί γύρω στις 3 ώρες.
  Στα μέσα Ιούλη είναι μάλλον η εποχή των πεταλούδων. Ολόκληρο το χωριό είχε γεμίσει με πολύχρωμες πεταλούδες 



Μονή Κηπίνας 
Η μονή Κηπίνας βρίσκεται 20 λεπτά περίπου από το Συρράκο. Η θέα είναι μοναδική: το μοναστήρι είναι χτισμένο σε μεγάλο υψόμετρο μέσα στα κατακόρυφα ψηλά βράχια.
(Αφήστε το αυτοκίνητο στο σημείο που θα δείτε το ανηφορικό πέτρινο μονοπάτι από την αριστερή μεριά του δρόμου -είναι κάποια μέτρα παρακάτω αφού φανεί το μοναστήρι. Βέβαια η μονή είναι κλειδωμένη. Ζητήστε το κλειδί από την κυρία με το εστιατόριο από την δεξιά μεριά του δρόμου προς Κηπίνα -το μαγαζί έχει κληματαριές-.) 
  Η μονή Κηπίνας. Από κάτω κυλά ο ποταμός Άραχθος και από απέναντι βρίσκονται τα βουνά Τζουμέρκα
  Ακολουθεί ένα μακρύ πέτρινο μονοπάτι που αιωρείται σχεδόν στην άκρη του βράχου
  Η είσοδος στη μονή με την κινητή ξύλινη γέφυρα που την ανέβαζαν για να προφυλάσσονται απο επιδρομές

Μπαίνοντας ένιωσα την δροσιά από το σπήλαιο που εκτείνεται στο τελευταίο δωμάτιο της μονής. Το σπήλαιο είναι χαμηλό, λίγο λιγότερο από 300 μέτρα βάθος. Περπατήσαμε σκυφτοί μέχρι εκεί που μπορούσαμε, αλλά δε βρήκαμε καμιά νυχτερίδα και γυρίσαμε πίσω

Το κύριο δωμάτιο της μονής. Στο βάθος είναι οι κάμαρες των μοναχών

  μια κλίνη με την φωτογραφία του τελευταίου μοναχού που την κατοίκησε και ο διάδρομος προς αυτές ανάμεσα στα στενά βράχια 
  Ένας από τους εντυπωσιακούς χώρους της μονής Κηπίνας μέσα στον βράχο. Όσοι δε φοβούνται τα ύψη μπορούν να τολμήσουν να κοιτάξουν από τα παράθυρα του δωματίου...

5 comments:

  1. Σ' ευχαριστούμε που μας μεταδίδεις όλο το κλίμα των διαδρομών σου!!!
    Ξέρω ότι σχολιάζω απανωτά, αλλά βρήκα την ευκαιρία της σημερινής καλής "σύνδεσής" μου... :):):)

    ReplyDelete
  2. Χαχα γεια σου Δημήτρη! Να'σαι καλά για τα καλά σου λόγια, πολύ χάρηκα που σε "είδα" εδώ! Ε, δε μου δίνεις άλλη ευκαιρία από το να σου απαντήσω λοιπόν απανωτά! let's begin...

    ReplyDelete
  3. Πολυ καλη περιγραφη του χωριου Συρρακου και του αγνωστου σε πολλους μοναστηριου Κηπινας. Συγχαρητηρια
    Κιμων

    ReplyDelete
  4. Το μοναστήρι μέχρι και σήμερα παραμένει από τα ωραιότερα που έχω επισκεφθεί. Να'σαι καλά Κίμωνα!

    ReplyDelete